Nepoznaná História

W 1330 roku Sáros Wilhelm Drugeth zapisał zamek swojemu bratu Mikołajowi wraz z kilkoma innymi zamkami. W 1342 roku zamek stał się własnością państwa, a w 1347 roku Niedzica wróciła w ręce rodu Berzeviczych.

V ňom ma zaujala veta hovoriaca o tom, že hrad Nevické navštívil v roku 1892 slávny spisovateľ Jules Verne. Krásna príroda okolia nevického a samotného hradu mu bola inšpiráciou pri písaní románu „Tajomný hrad v Karpatoch“.

Wzniesiony został ok. 1310 r. przez Kokosza Borzeviczy’ego stał się - obok innych węgierskich zamków umocnieniem północnej granicy królestwa węgierskiego. Na przełomie XIII i XIV w. doszło do utrwalenia się granicy polsko- węgierskiej na linii Białki, Dunajca w Pieninach i środkowego Popradu.
W posiadaniu kolejnych węgierskich rodów zamek przetrwał do 1945 r., chociaż już po I wojnie światowej, w 1920 r., wraz z częścią Zamagurza został włączony w obszar państwa polskiego. Kokosz Borzeviczy, zasiedlający Zamagurze z nadania króla węgierskiego Karola Roberta, postawił naprze­ciw polskiego Czorsztyna drewniano-ziemną strażnicę gra­niczną, kontrolującą drogę z Węgier do Polski.
Na przełomie lat 1327-1328 strażnica przeszła w ręce palatyna węgierskiego Wilhelma Drugetha i jeszcze przed 1330 r. została przebudowana w zamek murowany. To novum castrum de Dunajecz identyfikowane jest z zamkiem gór­nym, utworzonym z muru obwodowego i "kamieńca " ­rycerskiej wieży mieszkalnej o czterech kondygnacjach. Położone poniżej małe podzamcze otaczał wał obronny.
Po śmierci Drugetha (1342 r.) zamek wrócił do Berzeviczych i w ciągu stu lat został rozbudowany wewnątrz murów obwodowych (m.in. nad cysterną powstała kaplica), a podzamcze otoczono murem z małą basztą bramną (częścią tej zabudo­wy jest dzisiejszy zamek średni).
W latach 1463-1470 zamek przeszedł na własność żupana spiskiego Emeryka Zápolyi, który podwyższył "kamieniec” , przebudował mury zamku średniego i całkowicie przekształcił podzamcze. Wzniósł tam okazały dom mieszkalny usytuowany w nowym, szerszym obwodzie murów obronnych z basztą bramną od południa (dziś najstarsza część zamku dolnego). O tak ufortyfikowany zamek walczyli stronnicy rywalizujących z sobą kandydatów do tronu węgierskiego.

Hrad Niedzica a poklad Inků
Kam za pokladem? Na hrad Niedzica, který najdete v pohoří Pieniny, jen kousek od polsko-slovenské hranice. Tyčí se nad řekou Dunajec a vypadá jako z pohádky. Stejně tak romantická je i pověst, která se tu traduje.
Incká princezna a její tajemství: Jeden z majitelů hradu, Sebastian Berzewicz, se v polovině 18. století vydal za dobrodružstvím do Peru. Oženil se tu s inckou princeznou a měli spolu dceru Uminu. Poté, co se indiáni vzbouřili proti Španělům a povstání bylo potlačeno, prchla rodina do Evropy a skrývala se právě v Niedzici. Říká se, že Umina byla poslední osoba, která věděla, kde jsou ukryty poklady Inků. Po 2. světové válce se na hradě také našla její závěť. Ta ovšem záhy zmizela. Nikdo se tedy asi už nedozví, zda v ní skutečně bylo popsáno, jak hledat incký poklad. Anebo se indiánské zlato ještě skrývá někde v útrobách hradu?
Další legendy: Na hradě Niedzica byl prý vězněn Jánošík – a samozřejmě utekl. Pár kilometrů od hradu najdete vesnici Debno a v ní dřevěný kostelík sv. Michala Archanděla, kde se tenhle zbojník pro změnu zase oženil. Tolik útržky z polské verze legendy o Jánošíkovi.